Wonen, werken en leven in Ecuador
Blijf op de hoogte en volg Tessa
04 November 2013 | Ecuador, Quito
Lieve allemaal,
Ik woon alweer vijf weken in Quito, Ecuador en heb nu pas tijd om een blog te schrijven! Er is inmiddels al zoveel gebeurd dat ik mijn verhaal even heerlijk gestructureerd indeel in wonen, werken en vrije tijd.
Wonen.
Sinds mijn aankomst woon ik in een hostel in La Mariscal, een toeristenwijk die lelijk is maar wel heel leuk doordat er allerlei restaurants, kroegen en clubs zijn. Ik heb hier mijn eigen kamer, ontbijt met roerei en de keuken kunnen we ook gebruiken. Niets te klagen dus. Evelien, de oprichtster van Villa Ticca die hier tot eind december is, slaapt hier ook, dus dat is erg gezellig. Per eind november ga ik verhuizen naar een huis in de oude stad. De oude stad is erg mooi (Unesco wereld erfgoed zelfs) en ook erg gezellig. De afgelopen week zijn we begonnen met verven want er moet nog veel aan het huis gedaan worden. Gisteravond hebben we tot één uur ’s nachts gesjouwd om de spullen te verhuizen. Eind november verhuis ik daarheen samen met Annelies, Lauren en Eduardo, die alledrie voor Villa Ticca (gaan) werken. Een echt Villa Ticca huis dus!
Werken.
Inmiddels werk ik ook alweer vijf weken voor Villa Ticca. Villa Ticca is een Nederlandse organisatie, opgericht door Evelien en Mariska, die kinderdagopvang en naschoolse opvang verzorgt aan arme kinderen in het zuiden van Quito. Ik zal volgende keer meer schrijven over de organisatie, maar nu even mijn eigen ervaring met het werk. De kinderen zijn echt heel ontroerend. Lief, sommigen stout, maar allemaal met een moeilijke achtergrond. Als ik ’s ochtends binnenkom en de kinderen vliegen me om de hals of roepen blij: ‘Tessa!’ heb ik gelijk al een geluksmomentje. Tot nu toe heb ik veel als groepsleidster op de groep van de oudste groep gestaan. De kinderen zijn hier 4 en 5 jaar oud en soms merk ik dat ik toch echt geen kleuterjuf ben. Sommige dagen zijn ze druk en luisteren ze maar matig…zeer frustrerend als hun eigen juf en tevens directrice, Marlene, dan binnenkomt, een kleine preek geeft en ze als zoete kindertjes aan het werk gaan. Echter, op andere dagen gaat het in de groep wel heel goed en lukt het om de dag rustig en gestructureerd te laten verlopen. Zoals altijd vind ik de moeilijke kinderen soms heel vervelend maar vaak ook heel leuk en zijn zij de grootste uitdaging.
Naast het werken op de groep, heb ik twee weken een groepsreis geleid met Evelien. Er kwamen vijf vrouwen uit Nederland voor twee weken vrijwilligerswerk via Villa Ticca met de combinatie van het land leren kennen. De groep was zeer gemixt qua achtergrond en ervaringen, dus het was bijzonder om te zien hoe iedereen de reis ervoer. Het waren twee leuke weken! In april zal ik zo’n reis gaan leiden met Annelies, die binnenkort naar Ecuador komt.
Vrije tijd.
Naast het harde werken is er gelukkig ook genoeg tijd voor leuke dingen. Het uitgaan is hier heerlijk fout en onwijs leuk. Geluksmomentjes zijn er ten slotte ook als blijkt dat de dj mijn favoriete reggaeton nummer opzet als ik net binnen ben, haha. Inmiddels is de eerste salsales gevolgd en zijn we al een aantal keer gaan salsadansen. Daarnaast zijn we al een aantal keer naar Otavalo geweest, een dorpje twee uur vanaf Quito, waar de traditionele indigenas-cultuur nog heel belangrijk is. De markt op zaterdag is geweldig, de beestenmarkt erg bijzonder en de mensen zien er prachtig uit in traditionele kleding. Gister was het Allerzielen en hebben we gezien hoe de inwoners van Otavalo naar de indigenas-begraafplaats gaan om met z’n allen, zittend op de graven, te eten, eten te delen en stil te staan bij de doden, zonder hier een droevige gebeurtenis van te maken. Erg bijzonder. Tijdens de vrijwilligersreis zijn we naar een waterval geweest, gaan paardrijden, naar een sjamaan geweest, heb ik een ei-reiniging ondergaan en zijn we naar de evenaar geweest. Daarnaast ga ik vanaf morgen weer beginnen met privéles spaans. Na al het reizen en verblijven in Latijns-Amerika klets ik een heel eind weg, maar het blijft leuk om het nog beter te leren, dus vandaar de lessen!
In deze korte tijd heb ik dus al veel leuke dingen gedaan en Ecuador kunnen ontdekken. Het valt me op dat Ecuador best wat gelijkenissen heeft met Peru maar dat de mensen hier een stuk vriendelijker zijn. Eef kent ongeveer half Ecuador waardoor ik al met veel locals kennis heb gemaakt en iedereen is zo aardig en lief…echt leuk!
Daarnaast heb ik ook al mogen ervaren dat Quito niet altijd even veilig is, want ik ben bijna beroofd. Ik liep op zondagmiddag met de vrijwilligers van de groepsreis en Evelien door de oude stad, met mijn tas in mijn hand. Iets daarvoor had ik foto’s gemaakt met mijn grote camera maar het was gaan regenen, dus ik had mijn camera in mijn tas gestopt. Ik liep achteraan de groep toen er opeens een man vlak achter me was en aan mijn tas begon te trekken. Ik wist meteen dat hij me probeerde te beroven en begon te schreeuwen en te schelden, terwijl ik mijn tas niet losliet. Hij trok me nog de stoep af maar was waarschijnlijk toch geschrokken door mijn schreeuwen, dus hij liet los en rende weg. Wow, echt zo’n geluk, want daardoor had ik al mijn spullen nog! Was wel geschrokken, maar gelukkig liep het goed af. Ook wel apart om te merken dat ik blijkbaar zo reageer, want met mijn kippekracht had hij makkelijk mijn tas kunnen afpakken, maar door het schreeuwen was hij blijkbaar toch afgeschrikt. Nou ja, heb ik dat ook weer eens meegemaakt.
Lieve mensen, hopelijk is het gelukt om toch redelijk kort en bondig te vertellen hoe het me hier vergaat. Ik heb het hier erg naar mijn zin en kijk er alleen maar naar uit dat ik hier een jaar mag blijven. Volgende keer zal ik wat meer vertellen over wat Villa Ticca precies doet en zal ik proberen wat bijzondere verhalen van de kinderen op te schrijven.
Hoe gaat het met jullie?
Heel veel liefs, Tessa
Ik woon alweer vijf weken in Quito, Ecuador en heb nu pas tijd om een blog te schrijven! Er is inmiddels al zoveel gebeurd dat ik mijn verhaal even heerlijk gestructureerd indeel in wonen, werken en vrije tijd.
Wonen.
Sinds mijn aankomst woon ik in een hostel in La Mariscal, een toeristenwijk die lelijk is maar wel heel leuk doordat er allerlei restaurants, kroegen en clubs zijn. Ik heb hier mijn eigen kamer, ontbijt met roerei en de keuken kunnen we ook gebruiken. Niets te klagen dus. Evelien, de oprichtster van Villa Ticca die hier tot eind december is, slaapt hier ook, dus dat is erg gezellig. Per eind november ga ik verhuizen naar een huis in de oude stad. De oude stad is erg mooi (Unesco wereld erfgoed zelfs) en ook erg gezellig. De afgelopen week zijn we begonnen met verven want er moet nog veel aan het huis gedaan worden. Gisteravond hebben we tot één uur ’s nachts gesjouwd om de spullen te verhuizen. Eind november verhuis ik daarheen samen met Annelies, Lauren en Eduardo, die alledrie voor Villa Ticca (gaan) werken. Een echt Villa Ticca huis dus!
Werken.
Inmiddels werk ik ook alweer vijf weken voor Villa Ticca. Villa Ticca is een Nederlandse organisatie, opgericht door Evelien en Mariska, die kinderdagopvang en naschoolse opvang verzorgt aan arme kinderen in het zuiden van Quito. Ik zal volgende keer meer schrijven over de organisatie, maar nu even mijn eigen ervaring met het werk. De kinderen zijn echt heel ontroerend. Lief, sommigen stout, maar allemaal met een moeilijke achtergrond. Als ik ’s ochtends binnenkom en de kinderen vliegen me om de hals of roepen blij: ‘Tessa!’ heb ik gelijk al een geluksmomentje. Tot nu toe heb ik veel als groepsleidster op de groep van de oudste groep gestaan. De kinderen zijn hier 4 en 5 jaar oud en soms merk ik dat ik toch echt geen kleuterjuf ben. Sommige dagen zijn ze druk en luisteren ze maar matig…zeer frustrerend als hun eigen juf en tevens directrice, Marlene, dan binnenkomt, een kleine preek geeft en ze als zoete kindertjes aan het werk gaan. Echter, op andere dagen gaat het in de groep wel heel goed en lukt het om de dag rustig en gestructureerd te laten verlopen. Zoals altijd vind ik de moeilijke kinderen soms heel vervelend maar vaak ook heel leuk en zijn zij de grootste uitdaging.
Naast het werken op de groep, heb ik twee weken een groepsreis geleid met Evelien. Er kwamen vijf vrouwen uit Nederland voor twee weken vrijwilligerswerk via Villa Ticca met de combinatie van het land leren kennen. De groep was zeer gemixt qua achtergrond en ervaringen, dus het was bijzonder om te zien hoe iedereen de reis ervoer. Het waren twee leuke weken! In april zal ik zo’n reis gaan leiden met Annelies, die binnenkort naar Ecuador komt.
Vrije tijd.
Naast het harde werken is er gelukkig ook genoeg tijd voor leuke dingen. Het uitgaan is hier heerlijk fout en onwijs leuk. Geluksmomentjes zijn er ten slotte ook als blijkt dat de dj mijn favoriete reggaeton nummer opzet als ik net binnen ben, haha. Inmiddels is de eerste salsales gevolgd en zijn we al een aantal keer gaan salsadansen. Daarnaast zijn we al een aantal keer naar Otavalo geweest, een dorpje twee uur vanaf Quito, waar de traditionele indigenas-cultuur nog heel belangrijk is. De markt op zaterdag is geweldig, de beestenmarkt erg bijzonder en de mensen zien er prachtig uit in traditionele kleding. Gister was het Allerzielen en hebben we gezien hoe de inwoners van Otavalo naar de indigenas-begraafplaats gaan om met z’n allen, zittend op de graven, te eten, eten te delen en stil te staan bij de doden, zonder hier een droevige gebeurtenis van te maken. Erg bijzonder. Tijdens de vrijwilligersreis zijn we naar een waterval geweest, gaan paardrijden, naar een sjamaan geweest, heb ik een ei-reiniging ondergaan en zijn we naar de evenaar geweest. Daarnaast ga ik vanaf morgen weer beginnen met privéles spaans. Na al het reizen en verblijven in Latijns-Amerika klets ik een heel eind weg, maar het blijft leuk om het nog beter te leren, dus vandaar de lessen!
In deze korte tijd heb ik dus al veel leuke dingen gedaan en Ecuador kunnen ontdekken. Het valt me op dat Ecuador best wat gelijkenissen heeft met Peru maar dat de mensen hier een stuk vriendelijker zijn. Eef kent ongeveer half Ecuador waardoor ik al met veel locals kennis heb gemaakt en iedereen is zo aardig en lief…echt leuk!
Daarnaast heb ik ook al mogen ervaren dat Quito niet altijd even veilig is, want ik ben bijna beroofd. Ik liep op zondagmiddag met de vrijwilligers van de groepsreis en Evelien door de oude stad, met mijn tas in mijn hand. Iets daarvoor had ik foto’s gemaakt met mijn grote camera maar het was gaan regenen, dus ik had mijn camera in mijn tas gestopt. Ik liep achteraan de groep toen er opeens een man vlak achter me was en aan mijn tas begon te trekken. Ik wist meteen dat hij me probeerde te beroven en begon te schreeuwen en te schelden, terwijl ik mijn tas niet losliet. Hij trok me nog de stoep af maar was waarschijnlijk toch geschrokken door mijn schreeuwen, dus hij liet los en rende weg. Wow, echt zo’n geluk, want daardoor had ik al mijn spullen nog! Was wel geschrokken, maar gelukkig liep het goed af. Ook wel apart om te merken dat ik blijkbaar zo reageer, want met mijn kippekracht had hij makkelijk mijn tas kunnen afpakken, maar door het schreeuwen was hij blijkbaar toch afgeschrikt. Nou ja, heb ik dat ook weer eens meegemaakt.
Lieve mensen, hopelijk is het gelukt om toch redelijk kort en bondig te vertellen hoe het me hier vergaat. Ik heb het hier erg naar mijn zin en kijk er alleen maar naar uit dat ik hier een jaar mag blijven. Volgende keer zal ik wat meer vertellen over wat Villa Ticca precies doet en zal ik proberen wat bijzondere verhalen van de kinderen op te schrijven.
Hoe gaat het met jullie?
Heel veel liefs, Tessa
-
04 November 2013 - 04:28
Kim:
Hee Tessa! Leuk en uitgebreid verhaal haha, klinkt als een goed begin van weer een mooie reis van je! Ik ga je de komende tijd volgen! Liefs van je buurmeisje -
04 November 2013 - 07:07
Kiym:
Maandagochtend, 7 uur. Dieuw is net mijn kamer binnengelopen met verse koffie (de schat) in de hoop dat ik dan wel mijn bed uit kan komen. Nog even niet, want buiten is het donker en koud, en ik ben nog wat verzonken in jouw verhaal. Wat onwijs gaaf Tes, het klinkt alsof je onwijs aan het genieten bent! Wat een feest en hoe stoer, want je weet toch nooit hoe alles zal uitpakken. Ik vind je een topper, geniet van alles, time flies...!
Veel liefs, Kiym -
04 November 2013 - 09:00
Floor:
heel fijn dat er al zo veel geluksmomentjes zijn!! -
04 November 2013 - 12:27
Mama:
Ha Tessie,
Wat een leuke aanvulling op je verhalen via skype. Ik ben trots op hoe je alles aanpakt en blij dat je zo geniet!
Dikkke kus van Mama XXXXXXXXXXXXXXXXX -
05 November 2013 - 10:41
Marijke:
Hallo Tessa,
Wat een leuk verhaal over je belevenissen ,al dan niet allemaal even leuk.
Een bijna beroving en kindjes die niet willen luisteren. Maar dat weeg niet op
tegen de spontane reacties van de kinderen en je salsalessen.
Ik zie uit naar je volgend verhaal.
Hier in Wierden is alles goed. Ben weer oma geworden van een kleindochter Jette.
Hoe is het weer bij jullie, hier veel regen en wind.
Liefs tante Marijke -
11 November 2013 - 08:53
Jetske:
Fantastische verhalen Tessa! Smullen op afstand!
Op de MrdeJ gaat het zoals je het kent met alle (on)nodige hectiek erbij!
Heb je een link voor meer info over die reizen in April?
ENJOY! -
23 Juli 2015 - 15:33
Albert Pardo:
Hallo Tessa,
Ik woon in Curacao, Willemstad en ik was van plan om na mijn pensioen te gaan immigreren naar Ecuador.Nog 2 jaar wachten. Maar kom zeker op vakantie om te kijken hoe het me allemaal bevalt.
Leuke belevenissen . en hoe gaat jet met Spaanse les. Hier spreken we 4 talen op het eiland.
Groeten vanuit Curacao
Albert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
