Argentinië te paard, per auto en te voet....
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
16 December 2011 | Chili, Puerto Natales
Lieve allemaal,
Na een ietwat treurig bericht de vorige keer nu een veel vrolijker verhaal, want (voor diegene die het nog niet wisten) reizen is fantastisch.
Inmiddels alweer 3 weken onderweg en daardoor een nogal lang verhaal. Sorry!
De eerste stop na het vertrek uit Buenos Aires was Mendoza, samen met Erin, Chiara, Liam en Gaby. Een paardrijtocht gedaan tijdens de zonsondergang met na afloop wijn en een asado (typische argentijnse bbq). De volgende dag een wijn-fiets-tocht gedaan langs wijngaarden waar je wijn kon proeven. We waren de halve tijd verdwaald en Gaby viel twee keer van haar fiets. En dat voordat ze nog maar een druppel wijn gedronken had. Kortom, erg hard gelachen.
Vervolgens met Liam, Chiara en Erin doorgereisd naar Bariloche. Bariloche ligt in het merengebied en het leek ons een goed idee om dit merengebied te ontdekken per auto. Dit leek een goed idee, maar was het niet. In Argentinië rijdt je aan de rechterkant van de weg, zoals bij ons, en moet je 21 zijn om een auto te huren en een gehuurde auto te rijden. Ook moet je in het bezit zijn van een rijbewijs en ze vehuren enkel manuals en geen automaten. Klinkt logisch, toch? Onze situatie was echter als volgt:
- Liam (Australië): 22 jaar en in het bezit van een rijbewijs, maar rijdt aan de linkerkant van de weg en kan alleen in een automaat rijden.
- Chiara (Engeland): Rijdt manual, maar 20 jaar, geen rijbewijs doordat deze gestolen was en rijdt aan de linkerkant van de weg.
- Erin (VS): In het bezit van een rijbewijs en rijdt rechts, maar 20 jaar en kan alleen in een automaat rijden.
- Tessa: 21 jaar, rijdt manual, maar heeft geen rijbewijs doordat deze gestolen was. Ook ben ik niet gewend om op heuvels te starten en Bariloche heeft nogal wat heuvels. Kortom, wie rijdt er in de gehuurde auto? Antwoord: Iedereen. Afwisselend hebben gereden, met verschillende hilarische en niet-zo hilarische blunders. Een klein overzicht: Ik ben eenmaal weggereden met de handrem er nog op. (Ja, heeeeel dom. Maaaaaar de auto van mijn ouders heeft een automatische handrem, waar je niets aan hoeft te doen. Klinkt dat als een geldig excuus? Waarschijnlijk niet. Hm. Genant.). Ook was de motor in de hele stad te horen toen ik een hellingsproef deed. Erin heeft leren rijden in een manual maar knalde wel een keer keihard over een megagrote steen op de weg. Oeps. Chiara schampte bijna 3 auto’s toen ze probeerde in te parkeren...Oh Chiara, we rijden hier rechts, maar niet zover naar rechts. Liam leerde ook rijden in een manual. Het starten bleef moeizaam met een afslaande motor op bijna elk kruispunt. Op een gegeven moment hobbelde de auto als een soort kangoeroe het kruispunt over. Dat was dan wel weer hilarisch. Er waren ook veel momenten dat het goed ging. Ondanks dat was mijn hartslag gemiddeld een stuk hoger dan normaal. Wat een stress.
De roadtrip was echter fantastisch. Wow, wat een gebied. Het ene meer nog blauwer en mooier dan de ander. En de hele tijd omringd zijn door bergen...fantastisch. Verder watervallen en een gletsjer gespot...wauw wauw wauw.
Na een busreis van 28 uur vanaf Bariloche aangekomen in El Calafate waar we Steph ontmoetten. De eerste dag een megagrote gletsjer van dichtbij mogen bekijken. Onwerkelijk, zo mooi. Resultaat: 50 foto´s van dezelfde gletsjer, ook leuk voor het thuisfront straks, hehe. Daarna zijn we op een 2-daagse kampeer-trektocht gegaan om te ´oefenen´ voor een 5-daagse-trektocht in Chili. We waren met z´n vijven (Liam, Steph, Erin, Chiara en ik), dus een 4-persoonstent leek ons een goed idee. Echter, onderweg kwamen we een jongen van de universiteit in Buenos Aires tegen, dus toen waren we opeens met 6. 6 personen in een 4-persoons tent. Krap of knus? Vooral krap eerlijk gezegd. De eerste dag was de hike geweldig. De tocht eindigde bij een prachtig ijsmeer, omringd door reusachtige bergen en rotsen bedekt met sneeuw. De tweede dag was zwaar. Iedereen begon sterk te twijfelen aan het idee om dit voor 5 dagen achter elkaar te gaan doen....
Echter, ondanks iedereens twijfels zijn we het toch gaan doen. Torres del Paine. Door ons nu bestempeld als Towers of Pain. Steph ging helaas niet mee, maar de groep werd aangevuld door Florian (Frankrijk). We zijn de grens overgestoken naar Chili, hebben ons 1 dag voorbereid en zijn toen begonnen aan deze tocht van 5 dagen. 5 dagen wandelen en 4 nachten kamperen (Chiara, Erin en ik in een 2-persoonstent. Lekker knus.) Oftewel, 2 tenten, iedereen een slaapzak en een matje, kleren voor alle weersomstandigheden, toiletspullen en eten voor vijf dagen mee. Met een rugzak van 15 kilo op m´n rug hebben we in 5 dagen 90 kilometer door de bergen gelopen. Elke dag hebben we minstens 6 uur gelopen. De route gaat langs een gletsjer, langs meren, door de bergen en met als eindpunt 3 granieten torens, boven op een berg. Op sommige momenten konden we onze spullen op een camping laten en op de terugweg weer ophalen, gelukkig. Maaltijden bestonden uit rijst met een sausje of pasta met een sausje. Mmmm...
Wat een ervaring. De route was ongelofelijk mooi. De eerste kampeernacht hadden we een gletsjer als uitzicht en de derde nacht kampeerden we aan een het mooiste meer dat ik ooit gezien heb. Echt, de mooiste plekken hebben we gezien. Maar het was ook erg zwaar. Ik roep altijd dat ik onwijs veel van hiken hou. Klopt, maar op dag 4 was het nodig dat Erin en ik een goeie 20 minuten onwijs aan het schelden waren over hoe ongelofelijk afschuwelijk het was om met een rugzak vol spullen 2 uur lang omhoog te lopen. Waar waren we in godsnaam mee bezig? Gelukkig eindigde deze scheldsessie gelukkig wel weer in keihard lachen. Op dag 3 hebben we 2 Australische jongens ontmoet, Josh en Yoel. Hilarische jongens waar we erg veel mee hebben gelachen. Zij hebben ons er gedeeltelijk doorheen geholpen, door Bohemian Rhapsody en alle Grease liedjes met ons te zingen, de hele tijd tv-series en films te quoten en vaak pauzes te nemen om foto´s te nemen met de zelfontspanner. Erg leuk.
Torres del Paine, Towers of Pain. Maar het was het zeker waard. Wat een natuur hier, echt geweldig.
Morgen terug naar El Calafate voor een paar dagen en dan ga ik terug naar Buenos Aires! Nog veel reizen door Uruguay en Argentinië op de planning….maar dat horen jullie vanzelf.
Hoe gaat met jullie??? Ik krijg graag updates!
Ik wens iedereen alvast een hele fijne kerst en een heel gelukkig nieuwjaar toe.
Veel liefs, Tessa.
Na een ietwat treurig bericht de vorige keer nu een veel vrolijker verhaal, want (voor diegene die het nog niet wisten) reizen is fantastisch.
Inmiddels alweer 3 weken onderweg en daardoor een nogal lang verhaal. Sorry!
De eerste stop na het vertrek uit Buenos Aires was Mendoza, samen met Erin, Chiara, Liam en Gaby. Een paardrijtocht gedaan tijdens de zonsondergang met na afloop wijn en een asado (typische argentijnse bbq). De volgende dag een wijn-fiets-tocht gedaan langs wijngaarden waar je wijn kon proeven. We waren de halve tijd verdwaald en Gaby viel twee keer van haar fiets. En dat voordat ze nog maar een druppel wijn gedronken had. Kortom, erg hard gelachen.
Vervolgens met Liam, Chiara en Erin doorgereisd naar Bariloche. Bariloche ligt in het merengebied en het leek ons een goed idee om dit merengebied te ontdekken per auto. Dit leek een goed idee, maar was het niet. In Argentinië rijdt je aan de rechterkant van de weg, zoals bij ons, en moet je 21 zijn om een auto te huren en een gehuurde auto te rijden. Ook moet je in het bezit zijn van een rijbewijs en ze vehuren enkel manuals en geen automaten. Klinkt logisch, toch? Onze situatie was echter als volgt:
- Liam (Australië): 22 jaar en in het bezit van een rijbewijs, maar rijdt aan de linkerkant van de weg en kan alleen in een automaat rijden.
- Chiara (Engeland): Rijdt manual, maar 20 jaar, geen rijbewijs doordat deze gestolen was en rijdt aan de linkerkant van de weg.
- Erin (VS): In het bezit van een rijbewijs en rijdt rechts, maar 20 jaar en kan alleen in een automaat rijden.
- Tessa: 21 jaar, rijdt manual, maar heeft geen rijbewijs doordat deze gestolen was. Ook ben ik niet gewend om op heuvels te starten en Bariloche heeft nogal wat heuvels. Kortom, wie rijdt er in de gehuurde auto? Antwoord: Iedereen. Afwisselend hebben gereden, met verschillende hilarische en niet-zo hilarische blunders. Een klein overzicht: Ik ben eenmaal weggereden met de handrem er nog op. (Ja, heeeeel dom. Maaaaaar de auto van mijn ouders heeft een automatische handrem, waar je niets aan hoeft te doen. Klinkt dat als een geldig excuus? Waarschijnlijk niet. Hm. Genant.). Ook was de motor in de hele stad te horen toen ik een hellingsproef deed. Erin heeft leren rijden in een manual maar knalde wel een keer keihard over een megagrote steen op de weg. Oeps. Chiara schampte bijna 3 auto’s toen ze probeerde in te parkeren...Oh Chiara, we rijden hier rechts, maar niet zover naar rechts. Liam leerde ook rijden in een manual. Het starten bleef moeizaam met een afslaande motor op bijna elk kruispunt. Op een gegeven moment hobbelde de auto als een soort kangoeroe het kruispunt over. Dat was dan wel weer hilarisch. Er waren ook veel momenten dat het goed ging. Ondanks dat was mijn hartslag gemiddeld een stuk hoger dan normaal. Wat een stress.
De roadtrip was echter fantastisch. Wow, wat een gebied. Het ene meer nog blauwer en mooier dan de ander. En de hele tijd omringd zijn door bergen...fantastisch. Verder watervallen en een gletsjer gespot...wauw wauw wauw.
Na een busreis van 28 uur vanaf Bariloche aangekomen in El Calafate waar we Steph ontmoetten. De eerste dag een megagrote gletsjer van dichtbij mogen bekijken. Onwerkelijk, zo mooi. Resultaat: 50 foto´s van dezelfde gletsjer, ook leuk voor het thuisfront straks, hehe. Daarna zijn we op een 2-daagse kampeer-trektocht gegaan om te ´oefenen´ voor een 5-daagse-trektocht in Chili. We waren met z´n vijven (Liam, Steph, Erin, Chiara en ik), dus een 4-persoonstent leek ons een goed idee. Echter, onderweg kwamen we een jongen van de universiteit in Buenos Aires tegen, dus toen waren we opeens met 6. 6 personen in een 4-persoons tent. Krap of knus? Vooral krap eerlijk gezegd. De eerste dag was de hike geweldig. De tocht eindigde bij een prachtig ijsmeer, omringd door reusachtige bergen en rotsen bedekt met sneeuw. De tweede dag was zwaar. Iedereen begon sterk te twijfelen aan het idee om dit voor 5 dagen achter elkaar te gaan doen....
Echter, ondanks iedereens twijfels zijn we het toch gaan doen. Torres del Paine. Door ons nu bestempeld als Towers of Pain. Steph ging helaas niet mee, maar de groep werd aangevuld door Florian (Frankrijk). We zijn de grens overgestoken naar Chili, hebben ons 1 dag voorbereid en zijn toen begonnen aan deze tocht van 5 dagen. 5 dagen wandelen en 4 nachten kamperen (Chiara, Erin en ik in een 2-persoonstent. Lekker knus.) Oftewel, 2 tenten, iedereen een slaapzak en een matje, kleren voor alle weersomstandigheden, toiletspullen en eten voor vijf dagen mee. Met een rugzak van 15 kilo op m´n rug hebben we in 5 dagen 90 kilometer door de bergen gelopen. Elke dag hebben we minstens 6 uur gelopen. De route gaat langs een gletsjer, langs meren, door de bergen en met als eindpunt 3 granieten torens, boven op een berg. Op sommige momenten konden we onze spullen op een camping laten en op de terugweg weer ophalen, gelukkig. Maaltijden bestonden uit rijst met een sausje of pasta met een sausje. Mmmm...
Wat een ervaring. De route was ongelofelijk mooi. De eerste kampeernacht hadden we een gletsjer als uitzicht en de derde nacht kampeerden we aan een het mooiste meer dat ik ooit gezien heb. Echt, de mooiste plekken hebben we gezien. Maar het was ook erg zwaar. Ik roep altijd dat ik onwijs veel van hiken hou. Klopt, maar op dag 4 was het nodig dat Erin en ik een goeie 20 minuten onwijs aan het schelden waren over hoe ongelofelijk afschuwelijk het was om met een rugzak vol spullen 2 uur lang omhoog te lopen. Waar waren we in godsnaam mee bezig? Gelukkig eindigde deze scheldsessie gelukkig wel weer in keihard lachen. Op dag 3 hebben we 2 Australische jongens ontmoet, Josh en Yoel. Hilarische jongens waar we erg veel mee hebben gelachen. Zij hebben ons er gedeeltelijk doorheen geholpen, door Bohemian Rhapsody en alle Grease liedjes met ons te zingen, de hele tijd tv-series en films te quoten en vaak pauzes te nemen om foto´s te nemen met de zelfontspanner. Erg leuk.
Torres del Paine, Towers of Pain. Maar het was het zeker waard. Wat een natuur hier, echt geweldig.
Morgen terug naar El Calafate voor een paar dagen en dan ga ik terug naar Buenos Aires! Nog veel reizen door Uruguay en Argentinië op de planning….maar dat horen jullie vanzelf.
Hoe gaat met jullie??? Ik krijg graag updates!
Ik wens iedereen alvast een hele fijne kerst en een heel gelukkig nieuwjaar toe.
Veel liefs, Tessa.
-
16 December 2011 - 21:03
Floor:
Tes! oooh wat zit ik dit met jaloezie te lezen want ik ben op al die plekken ook geweest (haha hoezo Lonely platen reizen ;D) en wat was het geweldig en zo leuk om nu van jou terug te lezen!
Ook een geweldig verhaal over die auto ohohoh, vast tenenkromend voor de mannen die het lezen ;D
schat geniet van de rest van je reis en als je terug bent wil ik snel alle verhalen en foto's real life zien!!!
KUS!!
btw the towers of pain was bij mij ook zeker zo wel een hoogtepunt als meerdere diepte punten ( heb je niet door een ijskoude opkomende rivier moeten banjeren omdat je anders weer drie dagen terug kon lopen en als je dacht eindelijk vlak bij 'the towers'te zijn blijkt er nog een onmogelijke klim van twee uur tussen te zitten ;D) -
16 December 2011 - 22:15
Miriam:
Zoooooo nice! Ben echt stikjaloers nu ik hier half lam je bericht zit te lezen (wat is mijn leven toch kansloos). Kan niet wachten tot je terug bent en ik al je fotos kan zien en berichten te horen :) Geniet er nog heeeeel veeel van en tot snel in het REGEN(ja het is weer zover)LANDJE!
Duizend kusjes -
17 December 2011 - 11:40
Dieuwertje:
Hahahah. Hiken is immer leuk. Klinkt weer fantastisch kind! Geniet lekker!! xxx -
17 December 2011 - 21:58
Anna:
Lieve tes! Klink allemaal fantastisch zeg! Haal zelf ook weer even herinneringen op door je belevenissen in Chili, Torres del paine id prachtig! Geniet nog even van de tijd die je nog hebt om te reizen, gaat zo snel! Heel veel plezier:D -
18 December 2011 - 06:38
Leonie:
Klinkt fantastisch Tes! Allemachtig 90 kilometer lopen? Ben je niet goed wijs? hahah nee vind het super goed van je! Wat zijn jouw plannen met kerst en oud & nieuw? Ik begin morgen aan m'n laatste week hier in Sydney, op kerstdag - de 25e - is het festival. Zal hard werken worden, maar kijk er ook naar uit omdat ik dan weet waar ik al het harde werken voor heb gedaan :) De 27e vlieg ik terug naar huis, met een drie daagse tussenstop in Dubai. De 31e ga ik dus uitrusten en spendeer ik mijn NYE, heel bescheiden, bij paps & mams met een grote berg oliebollen. Denk dat je die nog wel gaat missen tegen die tijd of niet ;) Lees nog steeds erg graag je verhalen & geniet van je tijd lieverd, voor je het weet is het voorbij! xxxxx -
18 December 2011 - 17:45
Rita Hoedemaker:
Lieve Tessa
Wat een tegek verhaal, spannend
allemaal. Heerlijk, wat jij allemaal meemaakt, erg leuk om te lezen!
Vanuit Zwolle willen wij jou ook fijne kerstdagen wensen en voor 2012 alle goeds, met nog heel veel mooie verhalen.
Waar vandaan dan ook!
Liefs uit zwolle Frans en rita -
18 December 2011 - 22:14
Kiym:
Hahahahaha. Reizen is toch altijd een feest. De auto die als kangaroe over het kruispunt ging heeft mij hardop doen schaterlachen. Heerlijk verhaal weer, heel leuk geschreven! Omgeving Mendoza klinkt toch als een aanrader?;) Geniet ervan daar chica! Liefs -
20 December 2011 - 12:08
Ineke Busman:
Tessa wat een geweldig spannend verhaal en dan te bedenken dat jij dat allemaal hebt meegemaakt.
Geniet nog maar van deze reis, voor je het weet is het voorbij en moet je weer terug naar Nederland.
Groetjes van Frans en Ineke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
