Stof happen in Potosí en eigenwijze kleuters
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
11 Februari 2009 | Bolivia, Sucre
Lieve allemaal,
Overmorgen vertrek ik alweer uit Sucre dus nog even een laatste berichtje vanuit hier.Vrijdag vlieg ik naar La Paz, blijf daar een nachtje en dan reis ik zaterdag naar Arequipa, Peru waar m´n ouders zullen zijn! We gaan twee weken samen reizen en ik heb er superzin in. Niet alleen is het heel relaxt dat ik dan niet alles zelf hoef te regelen en gewoon hun plannen kan volgen, maar het is natuurlijk ook onwijs gezellig. Ik kijk er erg naar uit om ze Cusco te laten zien, op bezoek te gaan bij m´n gastgezin en mijn project daar te bezoeken.
Maargoed, het betekent ook dat mijn tijd in Sucre er alweer op zit en dat is weer erg jammer.
De afgelopen weken zijn heel leuk geweest! Sucre is echt vertrouwd geworden en in de loop van de weken heb ik steeds meer mensen ontmoet dus dat is erg gezellig. Vorige week heb ik nog 2 uur spaans per dag gehad en dat was een goede opfrisser...
Twee weken geleden ben ik in het weekend naar Potosi afgereisd. Potosi is een mijnersstad ongeveer 3 uur hiervandaan en daar is het mogelijk om een tour door de mijnen te doen. Op zaterdag ging ik met Noor, Sascha, Jake en Gemma ( allemaal uit m`n huis) naar Potosi en de volgende ochtend zijn Sas, Noor en ik de tour gaan doen. Met een gids ga je eerst langs de mijnersmarkt, dan naar een verwerkplaats en daarna ga je dan daadwerkelijk de mijnen in. Doordat het zondag was waren er geen mijners aan het werk maar dat was niet heel erg. De tour was echt ontzettend indrukwekkend. We zijn ongeveer anderhalf uur in de mijn geweest waarbij we zijn gedaald tot het 2e en 3e level. Dat betekent dat je sommige stukken moet klimmen, tijgeren en kruipen omdat het zo smal en laag is. Binnen in de mijn is het heel warm en ontzettend stoffig en je hebt ´t ontzettend benauwd. Niet echt een prettige ervaring dus. Gelukkig namen we vaak pauze waarin onze gids, zelf een ex-mijner, ontzettend veel en interessant kon vertellen. Niets in de mijn gaat automatisch, alle karren worden met de hand geduwd, met dynamiet worden er stukken berg weggeblazen en in onmenselijke omstandigheden zijn de mijners zo´n 10 uur per dag aan het werk. Het is zo ongelofelijk bizar dat er op dit moment nog 5000 mensen, waaronder 120 kinderen, in deze omstandigheden moeten werken. Ik was alleen bezig met door de mijn te komen en vond ´t al heel zwaar en deze mannen werken er jaren achter elkaar, elke week. Nog wat indrukwekkende feitjes; de mijners worden gemiddeld 45 jaar oud en gaan meestal dood aan een longziekte, er wordt tijdens het werk niet gegeten maar de mijners kauwen de hele dag cocabladeren, je verdient alleen geld als je daadwerkelijk mineralen of zilver vindt en mijners werken soms een dubbele shift wat betekent dat ze 24 uur in de mijn aan het werk zijn. Bizar he? Echt zo´n wereld van verschil met alles wat je in Europa tegenkomt...
De tour eindigde een stuk vrolijker trouwens toen we een zelfgemaakt dynamietbom hebben laten ontploffen buiten de mijn! Dat was echt te hilarisch, ik schrok me helemaal dood.
Mijn werk is nog steeds erg leuk. Vorige week heb ik gewerkt bij de oudere kindjes, de kleuters van 3 tot 5. Dat was wel even heel wat anders zeg...wat een eigenwijze opdondertjes! Wat erg jammer is om te zien is dat deze kids heel slecht articuleren en het spaans van elkaar overnemen waardoor ze niet goed spaans praten( voor mij ook best lastig). Ook kunnen deze kindjes totaal niet samenspelen of delen waardoor er vaak ruzie en gekrijs is. Ik had van Sonja een pakketje opgestuurd gekregen met spullen zoals letterstempels, glitterstickers etc dus ik heb een paar ochtenden met de grote kindjes apart gezeten en flink gekleurd, geplakt en gestempeld. Dat was erg leuk om te doen en zolang je ze goed uit elkaar houdt verloopt het prima.
Etenstijd met deze kinderen is altijd een flink gedoe want de helft wil natuurlijk niet eten. Laatst was een jongetje zo vervelend dat de leidster ´m oppakte en in de kast stopte...Tja of dat nou helemaal pedagogisch verantwoord is vraag ik me af maar na een krijsbui ging hij wel eten. Aan de andere kant kan je met deze oudere kindjes wel grapjes maken, iets actiever spelen en ze veel individuele aandacht geven. Je merkt echt aan ze dat ze dat erg nodig hebben want de leidster hebben t zo druk dat ze haast niet met ze kunnen spelen, maar daar genieten ze juist heel erg van!
Deze week werk ik weer bij de baby´tjes en die blijven ontzettend lief. Ik heb ze de vingerpoppetjes gegeven (ook uit Sonja´s pakketje) en dat vonden ze reuze interessant maar ook met twee hummeltjes rondlopen terwijl ze allebei een vinger vasthouden is ontzettend gezellig;).
Ik zal proberen nu niet meer te veel uit te wijden over alle andere dingen hier. Even dan, in het kort;
Afgelopen weekend naar een grote markt geweest in Tarabuco, vrijdag flink gaan stappen met allemaal nieuwe mensen, gister een berg beklommen voor een prachtig uitzicht over Sucre, maandag een ongelofelijke chocoladefondue gegeten met m´n huisgenootjes en zometeen wordt als het goed is mijn haar geknipt! Ik vertrouw de kappers en mijn spaanse uitleg niet zo dus gaat iemand van school het voor me doen!
Hoewel ik in Sucre niet zo´n lekkere start had door het ziek zijn en je op zo´n moment vooral thuis wilt zijn, ga ik het nu weer erg missen. Thuiskomen komt nu steeds dichterbij en ik ben nog zo aan het genieten van het reizen. Het leven in een andere stad zorgt er echt voor dat je de cultuur wat beter leert kennen en ik kan onwijs genieten van de kleine dingetjes. Het is hier prachtig weer en alleen met rondlopen zie je al heel veel zoals de stakende indigenous mensen op het plein, de slapende mensen achter hun marktkraampje, de vrouwen die gelijk allemaal fruit in stukken snijden op de markt zodat je kan proeven...Er gebeurt je veel leuks als je reist! Zo werden we in Tarabuco bedient bij een cafeetje terwijl de seveerster tegelijkertijd borstvoeding gaf aan haar kind..wordt je fanta in een plastic zakje gedaan omdat ze graag het glazen flesjes willen bewaren...zie je groepen mensen voor een tv staan op de markt omdat ze dat thuis niet hebben..en ontmoet je allemaal andere reizigers die allemaal weer een ander maar net zo leuk reisplan hebben!
Het enige wat ik niet ga missen aan Sucre zijn de jongens met hun waterballonnen. Over twee weken is het hier carnaval en dat is een goede reden om 8 weken van te voren te beginnen met het gooien van waterballonnen op onschuldige meisjes zoals ik! Ik ben inmiddels wel 20 keer geraakt en net zo vaak gemist door een waterballon, en het frustrerende is is dat je niets kunt terugdoen!
Na mijn twee weken met m´n ouders ga ik trouwens nog 4 weken alleen reizen door Bolivia en Noord-Chili en dan vlieg ik vanaf Lima weer naar huis! Ik heb m´n ticket ietsjes vervroegd omdat ik 7 weken alleen reizen iets te lang vond, maar nu ik niet zo lang meer heb, begin ik het al jammer te vinden dat ik naar huis ga! Gelukkig heb ik nog een tijd te gaan en hopelijk blijf ik ´t niet zo leuk vinden als ik het tot nu toe heb gehad!
Take care iedereen en ik hoop dat ´t goed gaat met iedereen!
Liefs Tessa
Overmorgen vertrek ik alweer uit Sucre dus nog even een laatste berichtje vanuit hier.Vrijdag vlieg ik naar La Paz, blijf daar een nachtje en dan reis ik zaterdag naar Arequipa, Peru waar m´n ouders zullen zijn! We gaan twee weken samen reizen en ik heb er superzin in. Niet alleen is het heel relaxt dat ik dan niet alles zelf hoef te regelen en gewoon hun plannen kan volgen, maar het is natuurlijk ook onwijs gezellig. Ik kijk er erg naar uit om ze Cusco te laten zien, op bezoek te gaan bij m´n gastgezin en mijn project daar te bezoeken.
Maargoed, het betekent ook dat mijn tijd in Sucre er alweer op zit en dat is weer erg jammer.
De afgelopen weken zijn heel leuk geweest! Sucre is echt vertrouwd geworden en in de loop van de weken heb ik steeds meer mensen ontmoet dus dat is erg gezellig. Vorige week heb ik nog 2 uur spaans per dag gehad en dat was een goede opfrisser...
Twee weken geleden ben ik in het weekend naar Potosi afgereisd. Potosi is een mijnersstad ongeveer 3 uur hiervandaan en daar is het mogelijk om een tour door de mijnen te doen. Op zaterdag ging ik met Noor, Sascha, Jake en Gemma ( allemaal uit m`n huis) naar Potosi en de volgende ochtend zijn Sas, Noor en ik de tour gaan doen. Met een gids ga je eerst langs de mijnersmarkt, dan naar een verwerkplaats en daarna ga je dan daadwerkelijk de mijnen in. Doordat het zondag was waren er geen mijners aan het werk maar dat was niet heel erg. De tour was echt ontzettend indrukwekkend. We zijn ongeveer anderhalf uur in de mijn geweest waarbij we zijn gedaald tot het 2e en 3e level. Dat betekent dat je sommige stukken moet klimmen, tijgeren en kruipen omdat het zo smal en laag is. Binnen in de mijn is het heel warm en ontzettend stoffig en je hebt ´t ontzettend benauwd. Niet echt een prettige ervaring dus. Gelukkig namen we vaak pauze waarin onze gids, zelf een ex-mijner, ontzettend veel en interessant kon vertellen. Niets in de mijn gaat automatisch, alle karren worden met de hand geduwd, met dynamiet worden er stukken berg weggeblazen en in onmenselijke omstandigheden zijn de mijners zo´n 10 uur per dag aan het werk. Het is zo ongelofelijk bizar dat er op dit moment nog 5000 mensen, waaronder 120 kinderen, in deze omstandigheden moeten werken. Ik was alleen bezig met door de mijn te komen en vond ´t al heel zwaar en deze mannen werken er jaren achter elkaar, elke week. Nog wat indrukwekkende feitjes; de mijners worden gemiddeld 45 jaar oud en gaan meestal dood aan een longziekte, er wordt tijdens het werk niet gegeten maar de mijners kauwen de hele dag cocabladeren, je verdient alleen geld als je daadwerkelijk mineralen of zilver vindt en mijners werken soms een dubbele shift wat betekent dat ze 24 uur in de mijn aan het werk zijn. Bizar he? Echt zo´n wereld van verschil met alles wat je in Europa tegenkomt...
De tour eindigde een stuk vrolijker trouwens toen we een zelfgemaakt dynamietbom hebben laten ontploffen buiten de mijn! Dat was echt te hilarisch, ik schrok me helemaal dood.
Mijn werk is nog steeds erg leuk. Vorige week heb ik gewerkt bij de oudere kindjes, de kleuters van 3 tot 5. Dat was wel even heel wat anders zeg...wat een eigenwijze opdondertjes! Wat erg jammer is om te zien is dat deze kids heel slecht articuleren en het spaans van elkaar overnemen waardoor ze niet goed spaans praten( voor mij ook best lastig). Ook kunnen deze kindjes totaal niet samenspelen of delen waardoor er vaak ruzie en gekrijs is. Ik had van Sonja een pakketje opgestuurd gekregen met spullen zoals letterstempels, glitterstickers etc dus ik heb een paar ochtenden met de grote kindjes apart gezeten en flink gekleurd, geplakt en gestempeld. Dat was erg leuk om te doen en zolang je ze goed uit elkaar houdt verloopt het prima.
Etenstijd met deze kinderen is altijd een flink gedoe want de helft wil natuurlijk niet eten. Laatst was een jongetje zo vervelend dat de leidster ´m oppakte en in de kast stopte...Tja of dat nou helemaal pedagogisch verantwoord is vraag ik me af maar na een krijsbui ging hij wel eten. Aan de andere kant kan je met deze oudere kindjes wel grapjes maken, iets actiever spelen en ze veel individuele aandacht geven. Je merkt echt aan ze dat ze dat erg nodig hebben want de leidster hebben t zo druk dat ze haast niet met ze kunnen spelen, maar daar genieten ze juist heel erg van!
Deze week werk ik weer bij de baby´tjes en die blijven ontzettend lief. Ik heb ze de vingerpoppetjes gegeven (ook uit Sonja´s pakketje) en dat vonden ze reuze interessant maar ook met twee hummeltjes rondlopen terwijl ze allebei een vinger vasthouden is ontzettend gezellig;).
Ik zal proberen nu niet meer te veel uit te wijden over alle andere dingen hier. Even dan, in het kort;
Afgelopen weekend naar een grote markt geweest in Tarabuco, vrijdag flink gaan stappen met allemaal nieuwe mensen, gister een berg beklommen voor een prachtig uitzicht over Sucre, maandag een ongelofelijke chocoladefondue gegeten met m´n huisgenootjes en zometeen wordt als het goed is mijn haar geknipt! Ik vertrouw de kappers en mijn spaanse uitleg niet zo dus gaat iemand van school het voor me doen!
Hoewel ik in Sucre niet zo´n lekkere start had door het ziek zijn en je op zo´n moment vooral thuis wilt zijn, ga ik het nu weer erg missen. Thuiskomen komt nu steeds dichterbij en ik ben nog zo aan het genieten van het reizen. Het leven in een andere stad zorgt er echt voor dat je de cultuur wat beter leert kennen en ik kan onwijs genieten van de kleine dingetjes. Het is hier prachtig weer en alleen met rondlopen zie je al heel veel zoals de stakende indigenous mensen op het plein, de slapende mensen achter hun marktkraampje, de vrouwen die gelijk allemaal fruit in stukken snijden op de markt zodat je kan proeven...Er gebeurt je veel leuks als je reist! Zo werden we in Tarabuco bedient bij een cafeetje terwijl de seveerster tegelijkertijd borstvoeding gaf aan haar kind..wordt je fanta in een plastic zakje gedaan omdat ze graag het glazen flesjes willen bewaren...zie je groepen mensen voor een tv staan op de markt omdat ze dat thuis niet hebben..en ontmoet je allemaal andere reizigers die allemaal weer een ander maar net zo leuk reisplan hebben!
Het enige wat ik niet ga missen aan Sucre zijn de jongens met hun waterballonnen. Over twee weken is het hier carnaval en dat is een goede reden om 8 weken van te voren te beginnen met het gooien van waterballonnen op onschuldige meisjes zoals ik! Ik ben inmiddels wel 20 keer geraakt en net zo vaak gemist door een waterballon, en het frustrerende is is dat je niets kunt terugdoen!
Na mijn twee weken met m´n ouders ga ik trouwens nog 4 weken alleen reizen door Bolivia en Noord-Chili en dan vlieg ik vanaf Lima weer naar huis! Ik heb m´n ticket ietsjes vervroegd omdat ik 7 weken alleen reizen iets te lang vond, maar nu ik niet zo lang meer heb, begin ik het al jammer te vinden dat ik naar huis ga! Gelukkig heb ik nog een tijd te gaan en hopelijk blijf ik ´t niet zo leuk vinden als ik het tot nu toe heb gehad!
Take care iedereen en ik hoop dat ´t goed gaat met iedereen!
Liefs Tessa
-
11 Februari 2009 - 17:56
Zus:
Ich liebe dich!
XXX Renske -
11 Februari 2009 - 18:22
Barbara:
YES een nieuwe blog! ;)
Ik ga dat kind in de kast stoppen verhaal wat je vertelde maar eens uitproberen op mn oppaskinderen.. zijn die ook eens stil :P haha
de tijd vliegt inderdaad echt voorbij! nou je moet ook maar weer snel een groepsmail sturen!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
12 Februari 2009 - 08:08
Marlies:
Hej Tessa,
Wat een verhalen! Ik krijg ook weer helemaal zin om te reizen! Zuid-Amerika is echt geweldig. Geniet er nog maar even van!
Liefs Marlies -
12 Februari 2009 - 13:01
Jaleesa:
Lieve Tessie, de tijd vliegt! Het gaat echt zooo snel. Wel een beetje jammer dat je terug komt als ik net weg ga. Maar dat halen we in! Geniet nog even. Kussies -
12 Februari 2009 - 13:42
Floor:
heel veel plezier met je ouders en met het alleen reizen, wordt vast helemaal super en als je terug in Nl bent, snel een date maken, kunnen we je helemaal over de streep gaan trekken voor Amsterdam :P
dikke kus -
13 Februari 2009 - 16:38
Hetty:
Hallo Tessa
Wat heb je weer veel ondernomen, een prachtig verslag hoor. Geniet de komende 2 weken samen met je ouders en maak er een gezellige tijd van.
Groetjes Gerard en Hetty
-
15 Februari 2009 - 17:48
Prisca Koelewijn:
Nou dan moet ik daar maar even bij aanwezig zijn om te pleiten voor Utrecht de gekste!!! Nee lieverd, geniet er nog maar even mooi van! En dan: tot snel!! Kus -
15 Februari 2009 - 17:50
Prisca Koelewijn:
En: ik ben zóóó jaloers ;)! -
16 Februari 2009 - 11:57
Ineke:
Hallo Tessa,
Ik heb net je spannende verhaal weer gelezen,wat maak jij veel mee.
Je ouders zullen er nu wel zijn doe ze de groeten van ons en heel veel plezier samen.
Groetjes van Frans en Ineke. -
16 Februari 2009 - 15:58
Yke:
Leukleukleukleuk!
Veel plezier met les parents en tot over iets meer dan een maand, jeeeeeej!
xx liefs -
21 Februari 2009 - 13:34
Frans En Rita:
Hoi Tessa
Bedankt voor je prachtige verhalen!
Heel veel plezier samen met je ouders.
En geniet van de laatste weken!
Groetjes uit Zwolle -
02 Maart 2009 - 19:59
Mama:
nou, eindelijk dit verhaal pas gelezen! Leuk en intressant Tes!
kus Mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
