Sucre en Boliviaanse baby´tjes

Lieve allemaal,

Na het heerlijke relax-weekje in Huanchaco, noord-Peru, was het tijd om verder te reizen. Helaas moesten we afscheid nemen van Anna en Sascha nam ook een bus naar de bergen van Peru. Toen was ons reisgroepje officieel uit elkaar gevallen, helaas helaas... Prisca en ik zijn samen naar Lima gegaan en hebben daar een paar hele leuke dagen gehad! We hadden veel gehoord dat Lima een lelijke stinkstad zou zijn maar dat viel reuze mee. We zaten in een hostel in de wijk Miraflores, een leuke wijk met parken, allemaal restaurantjes en cafeetjes. We hebben in drie dagen tijd Lima Centrum en Miraflores bekeken en het was echt supergezellig met Pris. Op donderdagochtend moesten we echter afscheid nemen want Prisca ging terug naar Nederland. Donderdag heb ik mij nog in mijn eentje vermaakt in Lima en vrijdag was het dan tijd om naar Bolivia te gaan reizen.

De reis naar Sucre toe was nog een hele trip. Op vrijdag ben ik gevlogen van Lima naar Juliaca, een plaatsje in het oosten van Peru. In Lima kon ik verder geen informatie krijgen over de rest van de reis, dus dat moest ik ter plekke uit gaan zoeken. Aangekomen in Juliaca was er gelijk een klein busje dat naar Puno ging, nog steeds Peru maar al iets dichter bij de grens. In Puno kon ik gelijk door met een taxi collectivo, tot aan de grens. Een taxi collectivo betekent dat je je taxi deelt met anderen; dus daar zat ik dan, samen met drie dikke peruanen in een auto...heel knus. Bij de grens aangekomen moest ik eerst allerlei dingen regelen met immigratiepapieren, stempels en geld wisselen en toen mocht ik lopend de grens over en was ik in Bolivia! Daar kon ik weer in een taxi collectivo tot aan La Paz. Rond 9 uur s´avonds kwam ik aan in La Paz, de hoofdstad van Bolivia, en ik wilde gelijk een nachtbus naar Sucre. Aangekomen bij het busstation echter dat er geen bussen meer gingen...Tja...daar stond ik dan met al m´n spullen om half 10 in een onbekende stad. Gelukkig had ik uit iemands Lonely Planet 3 hostels opgeschreven en toen ben ik maar gaan zoeken naar een slaappplaats voor die nacht. Gelukkig was er plek bij het tweede hostel! De reis was eigenlijk heel soepel gegaan maar toen ik opeens toch in La Paz moest blijven slapen en met een 16 kilo backpack en een daypack over straat liep op zoek naar een hostel...tja toen was ik niet echt heel gelukkig meer. Dit was toch wel het echte backpacken! Gelukkig was het hostel heerlijk met een douche, eten en een bed op een slaapzaal.
Zaterdag heb ik nog in La Paz doorgebracht en s´avonds heb ik toen de nachtbus genomen naar Sucre samen met drie australiers die ik in mijn hostel had ontmoet. Dat was erg gezellig, zeker omdat ik tot dan toe alleen had gereisd!

Inmiddels ben ik dus in Sucre en woon ik opnieuw in een studentenhuis voor 4 weken. Het studentenhuis is erg luxe en we wonen er op dit moment met z´n achten. Heel anders dan in Cusco, waar altijd heel veel mensen woonden, maar het is erg gezellig. We hebben maandagavond al met z´n allen gekookt en iedereen is erg aardig. Ik slaap met Sascha op de kamer, die ik dus al ken sinds Cusco, en dat is gezellig. Sucre is verder een rustig maar erg mooi stadje. Het ligt prachtig tussen de groene heuvels en de witte huizen hier zijn erg mooi. Helaas ben ik sinds dinsdag ziek en heb ik nog niet heel veel kunnen doen hier. Ik baal ontzettend, ziek zijn is echt zonde van mijn tijd hier, dus ik hoop dat ik snel beter ben en mijn tijd kan inhalen door heel veel leuke dingen te gaan doen!

Vandaag en gister kon ik niet naar mijn werk maar ik ben er al 2 dagen geweest en tot nu toe was het erg leuk! Ik werk in een weeshuis voor kindjes van 0 tot 6. Het weeshuis bestaat uit twee groepen; de groep van 0-2 jaar en de groep van 3-6 jaar. Ik heb nu twee ochtenden gewerkt bij de kleintjes en de baby´tjes en peutertjes zijn echt te schattig voor woorden! Het jongste kindje is 3 weken oud..nou je kan je er iets bij voorstellen hoe ontzettend lief dat is. Mijn werk bestaat uit spelen met de kleintjes, ze troosten als ze huilen, flesjes melk geven, de wat grotere voeren, ze verschonen ( jawel, poepluiers jeej...) en ze in bed leggen. Ik had dinsdag al de fijne ervaring van een baby die niet wilde eten. Toen de leidster zei dat ik toch echt door moest gaan, heb ik er nog wat hapjes in weten te krijgen maar 2 minuten later....tja toen was hij dus aan het kotsen. Heel fijn.
Wat jammer is, is dat er vrij veel mensen werken in het weeshuis. Ik vraag me af of ik nou echt nodig ben want doordat er al zoveel mensen zijn, denk ik dat ze het zonder mij ook prima zouden redden. Toch is het wel erg leuk omdat ik echt iets te doen heb. Het is heel anders dan de moeilijk opvoedbare jongens uit Cusco omdat dit veel verzorgender is, maar daardoor is het ook veel duidelijker wat er van mij verwacht wordt en heb ik het idee dat ik meer kan bijdragen. Verder verkeert het weeshuis in een goede staat; er zijn veel spullen voor de kinderen, het is er schoon, de kinderen hebben schone, mooie kleertjes aan en de baby´tjes ruiken heerlijk!
Ik ben benieuwd hoe het de komende weken gaat worden maar ik denk dat het wel leuk gaat worden! Helaas kon ik er gister en vandaag niet heen doordat ik ziek ben...daarnaast wil ik natuurlijk ook de kindjes niet besmetten!

Als ik weer beter ben ga ik hopelijk nog veel leuke dingen doen hier. Op de planning staan in ieder geval een paardrijtocht naar de 7 watervallen en een trip naar de mijnen van Potosi, een stadje in de buurt van Sucre. En ook nog...heel veel bonbons eten want Sucre is de chocolade-hoofdstad van Bolivia. Kijk....daar krijg je mij heel gelukkig mee!

Ik hoop dat het goed gaat met iedereen in Nederland of waar iedereen zich maar bevindt. Ik was erg jaloers op de schaatsverhalen dus ik hoop dat iedereen er extra van heeft genoten voor mij!
Take care everyone!

Veel liefs, Tessa