Verhuizen, salsales en irritaties
Blijf op de hoogte en volg Tessa
16 Februari 2014 | Ecuador, Quito
Lieve allemaal,
Hoe is het met jullie? Tijd voor een update vanuit Ecuador, want de tijd vliegt en hier gebeurt elke dag wel wat.
Sinds mijn vorige blog zijn we verhuisd naar een nieuw appartement, omdat het vorige huis niet veilig bleek (inbraken bij de buren, voordeursloten die steeds gejat werden, drugsverslaafden voor de deur). Tijdens de verhuizing werden we geholpen door drie ingehuurde bouwvakkersbilspleten en nu wonen we in een prachtig appartement, nog steeds in de oude stad, waar ik een kamer met eigen badkamer en mini-balkon heb. Kortom, ideaal.
Mijn leven draait hier vooral om werken bij Villa Ticca en heel veel leuke dingen doen. Lauren en Annelies zijn allebei fantastische huisgenoten en zeker al vriendinnen hier. We gaan regelmatig uit, weekendjes weg (zoals afgelopen weekend naar Cuenca met Annelies), door de straten van Quito struinen en koffie drinken met taart erbij. Wat een verschrikkelijk leven heb ik toch.
Inmiddels ben ik ook met salsales begonnen. Ik had gehoopt dat mijn salsaleraar een woest-aantrekkelijke latino zou zijn, maar helaas, hij is homo en gothic. Gelukkig heeft hij wel gevoel voor humor, waardoor we de halve tijd de slappe lach hebben.
Aangezien het onderdeel ‘leuke dingen doen’ niet gratis is en mijn spaargeld er vrij rap doorheen gaat, heb ik sinds een paar weken een oppasbaantje, naast m’n gewone werk bij Villa Ticca. Woensdag- en donderdagochtend pas ik op een meisje, Yulia, van 2 jaar oud en een jongetje, Elías, van nu 7 weken. De moeder is Nederlands, de vader Spaans en ze wonen als expats hier in Ecuador. Heel fijn om zo een beetje bij te verdienen!
Graag geef ik in mijn blogs een eerlijk beeld van hoe het hier is, en ook hier is het leven niet zonder irritaties. Op nummer één staat Ecuadorianen die langzaam lopen. Jezus, wat zijn die sloom. En in de oude stad zijn de stoepen nogal smal, dus dat betekent veel afremmen en inhalen (waarbij je moet uitkijken dat je niet keihard omver wordt gereden door de bus, want die gaat echt niet voor je remmen). M’n huisgenoten vinden me ongeduldig, maar dat herken ik natuurlijk helemaal niet…Verder was laatst de rekening niet betaald door de huisbaas, waardoor we 24 uur geen water hadden, ook niet heel prettig. Daarnaast kan ik er nog steeds niet aan wennen dat Ecuadorianen niet op tijd komen…
Maargoed, als dat alles is? Ik mag niet klagen.
Ik wil uiteraard niet de indruk geven dat ik hier alleen maar aan het chillen ben. Er wordt ook hard gewerkt bij Villa Ticca. De kinderen blijven fantastisch. Laatst hadden we twee dagen tennisworkshop met een Nederlandse tennisleraar (die hier een maand is) en de gelukkige gezichtjes van de kids waren fantastisch. Daar doe je het uiteindelijk voor, wat een pret hadden ze. Ik ben voor de vakantie begonnen met psychologisch onderzoek bij Kevin. Kevin is negen jaar en komt naar Villa Ticca sinds hij drie jaar is, samen met zijn oudere zus Daniela. Kevin groeit op bij zijn oom, doordat zijn vader niet in beeld is (want een alcoholist) en zijn moeder overleden is toen hij één jaar was. De oom van Daniela en Kevin heeft polio gehad en is daardoor fysiek beperkt. Ze hebben weinig geld, wonen in een piepklein en armoedig huisje en zijn oom vindt het moeilijk om met Kevin om te gaan als hij een boze bui heeft. Dit leidt er vaak toe dat Kevin geslagen wordt, wanneer hij zich misdraagt. Kevin noemt Villa Ticca zijn tweede thuis en geniet elke dag van het contact met Annelies (zij is de juf van de buitenschoolse opvang) en van de activiteiten die er worden aangeboden. Tja, het mag wel duidelijk zijn dat Villa Ticca voor dit soort kinderen een hele speciale plek is en het is heel bijzonder om daar deel van uit te maken. (Hint, hint, donaties blijven meer dan welkom en als je graag geld wilt inzamelen, neem dan vooral contact met mij op!)
Hoe gaat het met jullie in Nederland?
Veel liefs, Tessa
Hoe is het met jullie? Tijd voor een update vanuit Ecuador, want de tijd vliegt en hier gebeurt elke dag wel wat.
Sinds mijn vorige blog zijn we verhuisd naar een nieuw appartement, omdat het vorige huis niet veilig bleek (inbraken bij de buren, voordeursloten die steeds gejat werden, drugsverslaafden voor de deur). Tijdens de verhuizing werden we geholpen door drie ingehuurde bouwvakkersbilspleten en nu wonen we in een prachtig appartement, nog steeds in de oude stad, waar ik een kamer met eigen badkamer en mini-balkon heb. Kortom, ideaal.
Mijn leven draait hier vooral om werken bij Villa Ticca en heel veel leuke dingen doen. Lauren en Annelies zijn allebei fantastische huisgenoten en zeker al vriendinnen hier. We gaan regelmatig uit, weekendjes weg (zoals afgelopen weekend naar Cuenca met Annelies), door de straten van Quito struinen en koffie drinken met taart erbij. Wat een verschrikkelijk leven heb ik toch.
Inmiddels ben ik ook met salsales begonnen. Ik had gehoopt dat mijn salsaleraar een woest-aantrekkelijke latino zou zijn, maar helaas, hij is homo en gothic. Gelukkig heeft hij wel gevoel voor humor, waardoor we de halve tijd de slappe lach hebben.
Aangezien het onderdeel ‘leuke dingen doen’ niet gratis is en mijn spaargeld er vrij rap doorheen gaat, heb ik sinds een paar weken een oppasbaantje, naast m’n gewone werk bij Villa Ticca. Woensdag- en donderdagochtend pas ik op een meisje, Yulia, van 2 jaar oud en een jongetje, Elías, van nu 7 weken. De moeder is Nederlands, de vader Spaans en ze wonen als expats hier in Ecuador. Heel fijn om zo een beetje bij te verdienen!
Graag geef ik in mijn blogs een eerlijk beeld van hoe het hier is, en ook hier is het leven niet zonder irritaties. Op nummer één staat Ecuadorianen die langzaam lopen. Jezus, wat zijn die sloom. En in de oude stad zijn de stoepen nogal smal, dus dat betekent veel afremmen en inhalen (waarbij je moet uitkijken dat je niet keihard omver wordt gereden door de bus, want die gaat echt niet voor je remmen). M’n huisgenoten vinden me ongeduldig, maar dat herken ik natuurlijk helemaal niet…Verder was laatst de rekening niet betaald door de huisbaas, waardoor we 24 uur geen water hadden, ook niet heel prettig. Daarnaast kan ik er nog steeds niet aan wennen dat Ecuadorianen niet op tijd komen…
Maargoed, als dat alles is? Ik mag niet klagen.
Ik wil uiteraard niet de indruk geven dat ik hier alleen maar aan het chillen ben. Er wordt ook hard gewerkt bij Villa Ticca. De kinderen blijven fantastisch. Laatst hadden we twee dagen tennisworkshop met een Nederlandse tennisleraar (die hier een maand is) en de gelukkige gezichtjes van de kids waren fantastisch. Daar doe je het uiteindelijk voor, wat een pret hadden ze. Ik ben voor de vakantie begonnen met psychologisch onderzoek bij Kevin. Kevin is negen jaar en komt naar Villa Ticca sinds hij drie jaar is, samen met zijn oudere zus Daniela. Kevin groeit op bij zijn oom, doordat zijn vader niet in beeld is (want een alcoholist) en zijn moeder overleden is toen hij één jaar was. De oom van Daniela en Kevin heeft polio gehad en is daardoor fysiek beperkt. Ze hebben weinig geld, wonen in een piepklein en armoedig huisje en zijn oom vindt het moeilijk om met Kevin om te gaan als hij een boze bui heeft. Dit leidt er vaak toe dat Kevin geslagen wordt, wanneer hij zich misdraagt. Kevin noemt Villa Ticca zijn tweede thuis en geniet elke dag van het contact met Annelies (zij is de juf van de buitenschoolse opvang) en van de activiteiten die er worden aangeboden. Tja, het mag wel duidelijk zijn dat Villa Ticca voor dit soort kinderen een hele speciale plek is en het is heel bijzonder om daar deel van uit te maken. (Hint, hint, donaties blijven meer dan welkom en als je graag geld wilt inzamelen, neem dan vooral contact met mij op!)
Hoe gaat het met jullie in Nederland?
Veel liefs, Tessa
-
17 Februari 2014 - 11:23
Sonja Bosch:
Leuk om je verhaal te lezen Tes! Wat ben je toch een heerlijke levensgenieter!
Dikke kus van Mama XXXXX -
17 Februari 2014 - 13:09
Joyce:
Ha lieve Tessa, je belevenissen lezen weer heerlijk weg! Je hebt inderdaad een vreselijk leven.......! Genietse en veel liefs van Joyce -
17 Februari 2014 - 18:05
Rita :
Hoi Tessa.
Leuk weer wat van je te horen!
En weer met prachtige verhalen.
Hier in Zwolle is alles prima, en
Cèleste is een schatje!
We wensen je nog heel veel fijne momenten daar.
voor nog meerl mooie verhalen.
Heel veel groetjes en geniet!
Frans en Rta -
18 Februari 2014 - 13:47
Hetty:
Hallo Tessa,
Weer genoten van je verhaal waarmee je ons telkens weer verrast. Wat fijn dat je nu een beter appartement hebt en wat leuk dat je een oppasadres hebt. Geniet er maar van
Hier alles oke, Nog heel veel plezier en veel succes in Villa Ticca
Groetjes Gerard en Hetty -
20 Februari 2014 - 17:22
Marijke:
Hallo Tessa,
Weer een prachtig verslag van je belevenissen daar. Wat fijn dat het je daar bevalt.
Dat oppassen is ook leuk hè. Ik pas morgen weer op Yfke en Jette. Die zijn nu 2jaar en 4 mnd. Dus heb ik de handen vol.
Volg je de olympische spelen nog of gaat dat helemaal aan jullie voorbij?
Hier in Wierden is alles ok.
Nog veel plezier en werk ze daar.
Dikke kus, Marijke -
24 Februari 2014 - 20:21
Dieuw:
Lieve Ted,
Fijn om te lezen waar je mee bezig bent! En begrijpelijk dat er aan al het paradijselijke ook irritaties zitten. Heftig verhaal van Kevin, en fijn dat Villa Ticca zoveel voor hem kan betekenen! Ik ben trots op je lieve Teddie (l) xxx -
27 Februari 2014 - 10:42
Nicky:
heel blij te lezen dat je niet alleen maar aan t chillen bent. liep een beetje de spuigaten uit wat dat chillen betreft namelijk. Heel fijn dat je een casa segura gevonden hebt en mi corazon snel skypen!!
p.s. ik heb met kindjes gespeeld en er is bewijs van vastgelegd met een camera. Je zou tot tranen geroerd zijn geweest, weet ik zeker. Miste je wel tijdens mijn tripje!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
