Guatemala & El Salvador

Lieve allemaal,

Na een geweldige vakantie in Cuba, zijn Nicky en ik 3 weken geleden in Guatemala aangekomen. Inmiddels is er al weer zoveel te vertellen dat het tijd is voor een update.

De fantastische stranden en duiksessies van de laatste paar dagen in Cuba hadden ons het ultieme vakantiegevoel gegeven, dus eenmaal aangekomen in Guatemala werd het weer tijd voor het ultieme backpacken. Oftewel, Nick en ik zijn in slechts twee weken door heel Guatemala gereisd, waarbij we zowel de toeristische hoogtepunten als de kleine, onbekende dorpjes hebben verkend. Gemiddeld hebben we om de dag een hike gedaan, waardoor het zowaar op een wandelvakantie begon te lijken (jawel, m’n vader zal trots op me zijn). We hebben onder andere een vulkaan beklommen, zijn naar een prachtig meer geweest (Lago Atitlan), hebben in de bergen gehiked waarbij we langs kleine dorpjes kwamen en hebben Maya-ruines in de jungle bezocht (Tikal, echt heel bijzonder). Guatemala heeft prachtige natuur en op veel plekken is er nog veel te merken van de traditionele maya-cultuur. De mensen zijn vriendelijk en behulpzaam, maar ook gereserveerd. Met name de ´indigenas´ (de mensen die tot de oorspronkelijke bewoners van Guatemala horen en niet afstammen van de Spanjaarden) zijn wat terughoudender. Er gaan geruchten dat Westerlingen kinderen stelen (oftewel adopties die verkeerd worden uitgevoerd), waardoor je soms geen foto´s van de kinderen mag maken. Toen ik in de bergen foto´s wilde maken van schoolkinderen die pauze hadden, vroeg ik eerst netjes toestemming aan de leerkrachten. Ik mocht foto´s maken, maar de kinderen wilden niet op de foto en verstopten zich als ik de camera op hen richtte. Echter, toen ik vroeg of ze een foto van de groep wilde zien op mijn schermpje, sloeg de sfeer om en kwamen alle kinderen joelend op me afgerend. Vervolgens wilden ze allemaal op de foto en werd er veel gegiecheld als ze hun eigen foto zagen. Jullie begrijpen, ik was helemaal gelukkig. Andere hoogtepunten in Guatemala, waren het eten van de meest rijkgevulde kokos-vissoep aan de Caribische kust, het zien van apen in de jungle, Nicky die een tarantula op haar hand laat lopen (ik durfde uiteraard niet...), het ervaren van een traditionele sauna in de bergen (ehm, dit bleek een soort hondenhok op zolder, waarin het gierend heet was) en het opgepropt zitten tussen Guatemalteken in een minibusje.

Onverwachts waren er best veel backpackers in Guatemala. Uiteraard leuk om soms mensen te leren kennen, maar het viel ons op dat een grote groep backpackers van partyhostel gerund door expats naar partyhostel gaat en vervolgens vervoerd wordt in toeristenshuttles, waardoor ze weinig te maken hebben met de Guatemalteken. Nick en ik zitten gelukkig allebei liever in een stinkende oude amerikaanse schoolbus met de Guatemalteken en hun zakken mais en hun levende kippen en hun baby´s, waar om de tien minuten iemand instapt en bij elk dorpje een lading verkopers van snackjes door de bus loopt, die al schreeuwend hun snackjes aan de man proberen te brengen. Met al het overstappen in en de stops duurt het misschien langer dan een shuttlebusje, maar je kijkt je ogen uit en saai is het nooit.

Na Guatemala zijn we doorgereisd naar El Salvador en inmiddels zijn we hier al een week. We vinden El Salvador nu al een fantastisch land en zouden hier gerust nog een maand kunnen blijven, ook al is het land de helft van Nederland qua grootte. Het is totaal niet toeristisch, het landschap is prachtig en de Salvadoreanen zijn geweldig: onwijs behulpzaam, open en er gaat geen uur voorbij zonder een praatje met iemand op straat, in de bus of in een winkel. Het voelt een beetje zoals Nicaragua drie jaar geleden, kortom bijzonder en relaxed tegelijk. Enkele hoogtepunten tot nu zijn de vulkaan Santa Ana die we hebben beklommen (met prachtig, witblauw kratermeer), een etentje met een salvadoreaanse familie, het eten van pupusas (het gerecht van el salvador: tortillas gevuld met bijvoorbeeld kip, bonen of groenten) en de tocht van de zeven watervallen gister. De tocht van de zeven watervallen hield in dat Nick en ik met twee Australische jongens en twee gidsen een soort klautertocht langs een rivier hebben gedaan. In 4 uur tijd kwamen we langs zeven watervallen en zijn we 6 keer aan de zijkant van een waterval in de rivier gesprongen. De hoogtes varieerden van 3 tot 10 meter. Trillend als een rietje stonden we soms bovenaan, maar we zijn elke keer gesprongen en de adrenaline gierde echt door m’n lichaam. Doodeng en onwijs gaaf tegelijk. Af en toe moesten we door de rivier lopen, over glibberige stenen lopen (de gidsen gaven er gelukkig voorkeur aan om de meisjes van de groep te helpen bij sommige stukken), van een soort natuurlijke glijbaan de rivier af roetsjen en soms moesten we al vastklampend aan een touw naar beneden zien te komen. Om het beeld compleet te maken: halverwege ging het onweren en regenen, terwijl we in de middle of nowhere in de canyon liepen. Kortom, Nick en ik voelden ons G.I Jane en hebben nu giga spierpijn. Het was echt fantastisch.

Nou, nu heb ik volgens mij alle superlatieven wel weer in dit blog verwerkt, dus het is tijd om er een eind aan te breien. Hoe gaat het met jullie?

Veel liefs, Tessa